Libya’nın güneybatısında, Cezayir sınırına yakın Takarkori adlı kaya sığınağında bulunan iki doğal olarak mumyalanmış kadının DNA analizleri, bilim dünyasında büyük yankı uyandırdı. Max Planck Evrimsel Antropoloji Enstitüsü’nden araştırmacıların yürüttüğü çalışmaya göre, bu bireyler şimdiye kadar bilinmeyen, genetik açıdan büyük ölçüde izole kalmış bir antik insan topluluğuna ait.
Araştırma, Nature dergisinde yayımlandı ve mumyaların yaklaşık M.Ö. 5000 yılına tarihlendiği belirtildi. Bu kadınların 40’lı yaşlarında olduğu, avcılık, balıkçılık ve keçi-koyun gibi hayvanların güdülmesiyle hayatta kaldıkları düşünülüyor. Yanlarında bulunan çanak çömlekler ve kaya sanatı da bu pastoral yaşam tarzının izlerini taşıyor.
İlk olarak yalnızca mitokondriyal DNA’ları elde edilebilen kadınların, daha sonra tüm genomları başarıyla dizilendi. Elde edilen genetik veriler, bu bireylerin yaklaşık 50 bin yıl önce Sahra altı Afrikalılardan ayrılan bir soyun parçası olduğunu ve binlerce yıl boyunca genetik olarak izole kaldıklarını ortaya koydu.
Genetikçi Johannes Krause, bu izolasyonun, Yeşil Sahra’da hayvancılık gibi kültürel yeniliklerin benimsenmesine rağmen genetik akışın oldukça sınırlı kaldığını gösterdiğini vurguladı. Araştırmaya göre bu durum, Yeşil Sahra’nın uzun süre “insan göçü koridoru” olarak kabul edilmesinin aksine, bazı topluluklar için bir “genetik izole bölge” olabileceğini düşündürüyor.
Araştırmaya dahil olmayan Rice Üniversitesi’nden antropolog Mary Prendergast, bu bulguların Afrika’nın karmaşık nüfus tarihine önemli katkılar sağladığını belirtti. Prendergast, “Bu tür küçük örnekler bile, insanlığın geçmişine dair büyük resmi anlamamıza yardımcı olabilir” dedi.
Bilim insanları şimdi, Yeşil Sahra’da yaşamış diğer toplulukların genetik yapılarını da inceleyerek bu izole grubun çevresel ve sosyal nedenlerle nasıl varlığını sürdürebildiğini anlamaya çalışıyor.
Kaynak: Smithsonian Magazine
