Güney Atlantik Okyanusu’nun ortasında, medeniyetten binlerce kilometre uzakta sessizce varlığını sürdüren bir ada var: Tristan da Cunha. Bu ıssız coğrafya, yalnızca 264 kişilik bir nüfusa sahip ve dünyanın en izole yerleşim yerlerinden biri olarak kabul ediliyor.
Volkanik bir dağ üzerine kurulu olan Tristan da Cunha, 2.000 metreyi aşan yüksekliğiyle dramatik bir doğal güzelliğe sahip. Ancak bu güzelliğin bedeli, zorlu yaşam koşulları ve neredeyse tamamen dış dünyadan kopuk bir hayat. Adanın başlıca yerleşim yeri olan “Edinburgh of the Seven Seas”, sakinlerine kendi kendine yeten bir düzen sunuyor. Tarım ve balıkçılık temel geçim kaynakları arasında yer alırken, sınırlı sayıda da olsa turizm ve dış ticaret de yaşamın parçası.
Ada, İngiltere’nin denizaşırı topraklarından biri olarak yönetiliyor ve burada yaşayan halk, 1800’lü yıllarda bölgeye yerleşen birkaç ailenin soyundan geliyor. Bugün bile Tristan da Cunha’ya ulaşmak kolay değil. Havaalanı bulunmadığından, adaya sadece deniz yoluyla ulaşılabiliyor. Güney Afrika’dan kalkan tedarik gemileriyle yapılan bu yolculuk günlerce sürebiliyor.
Modern dünyanın koşuşturmasından uzak, doğayla iç içe ama bir o kadar da zorlayıcı bu yaşam, Tristan da Cunha’yı sadece bir ada değil, adeta başka bir zaman dilimi haline getiriyor.
